Hier zijn we dan! In Veldenz aan de Moezel op 22 januari 2018. Samen met Marie-Thérèse en DD.

We gaan een verkennende korte rondwandeling maken boven Veldenz.

Vanaf ons hotel gaat de weg omhoog door de wijnvelden.

Over die weg achter dit druivenparkje zijn we gekomen.

Het zal toch nog even duren voordat er wijnflessen aan groeien....

Hoe hoger we komen, hoe groter Veldenz wordt.

Een beer! En een grote! Gegroeid uit boomstam....

Dat verdient een selfie en een kusje...

Veldenz ligt een paar kilometer vanaf de Moezel in een smal zijdal.

Aan het einde van de rondwandeling belanden we in de kerk....

Dus komt de fotocamera weer eens goed van pas.

Witte rozen... En dat midden in januari....

Of is het een gele roos met een wit randje?

Het kerkbezoek betaalt Maria met het opsteken van een kaarsje.

Bij dit beeld denken we aan onze Mariakapellen zoektocht.

Na de wandeling en het kerkbezoek is het goed toeven in ons Enjoy Hotel.

Hoewel... 's Avonds maken we nog een groepswandelingetje door het dorp.

DD en Marie-Thérèse zijn onze vrienden uit de Elzas.

En nog wat later in het hotel sluiten we de eerste dag af!

Dinsdag. We gaan nou 'echt' wandelen.

Onze keuze valt op de Graf Georg Johannes Weg.

Schloss Veldenz.... Beetje te hoog voor ons.

Veldenz was vroeger een Graafschap.... Vandaar de Graf Georg Johannes Weg.

Toegang naar het uitzichtspunt De Rots van de Ronde Hamer.

De Veldenzer Bach ofwel Hinterbach komt van zo'n 500 m hoogte naar de Moezel gestroomd.

Wij kunnen gemakkelijk via een trapje door het Hinterbachtal.

De Mühlenweg ligt toch echt aan de Moezel en niet in Canada....

Aan het einde van het Hinterbachtal ligt 'ons dorpje' Veldenz.

In de tegenovergestelde richting ligt Thalveldenz.

We hebben Marie-Thérèse en DD (André) in 2007 ontmoet bij Siggi in Oostenrijk.

Ook rood van boven...

De Rots van de Lange Hamer.... 'Peter' betekent trouwens ook 'rots'....

En de 'rots' zit hoog in een jachthutje....

En verder lopen we langs de Hinterbach.

Beukenblad in januari...

Kijk eens hier! Tijd om te lunchen...

... met zicht op brug en bach.

Broodjes, appel en sinaasappelsap; daar doen we het mee en gaan zonder foto's beginnen aan de terugweg.

Woensdag, regendag. Ergens zien we iemand herkenbaar....

We zagen de gelijkenis met broer Jan ergens in een edelstenenslijperij.

In Idar-Oberstein krijgen we veel te zien en te horen van de edelstenenslijperij.

Vroeger werden hier edelstenen gevonden. Tegenwoordig komen ze uit Brazilië.

Edelstenen slijpen was en 'buikliggend' en zwaar beroep.

De vroegere slijper verdient nu de kost met excursies en verkoop van stenen.

Schitterend mooi!

Het zou zo een vulkaanuitbarsting kunnen zijn....

De zoon des huizes zorgt tegenwoordig voor de edelstenen.

De ruwe en vierkante edelsteen wordt op een stokje geplakt.

En dan begint het slijpen. Van vierkant naar rond....

Nee hoor; hij maakt géén biljartkeu...

Slijpen en polijsten in de gewenste vorm.

En de resultaten worden in zilveren hangers geplakt.

Van ruwe edelsteen tot de gepolijste variant.

Dit glas-in-lood raam was één van de vele in zijn bedrijf.

Een paar uur later.... Geen rondvaart, maar een busreis.

En die bus brengt ons naar Bernkastel-Kues.

In dit huis hangen de schilderijen buiten....

Het Spitzhäuschen, waarvan de bovenverdieping boven de smalle straat hangt.

Restaurant aan de rand van het stadje.

De wijnkelder van Wegeler is ingebouwd in de berg.

De brug over de Moezel van Bernkastel naar Kues.

Het '6 januari hotel' van Bernkastel.

De Moezel is zo links en rechts buiten haar oevers.

Geen loopplank maar een waterplank....

Dä Gärkeller.... Gewoon een restaurant.

Nikolaus von Kues.... De beroemde theoloog, filosoof en wetenschapper werd in Kues geboren. In 1401....!

De zonnewijzer werd vanwege zijn 600ste geboortedag midden op de brug tussen Bernkastel en Kues geplaatst

Over de rand van de brug kijken we op een waterrijke parkeerplaats.

En dit zagen we nog nooit: zwaan zwemt over parkeerplaats....

Donderdag... Regendag.... Dan maar naar Cochem toe!

We waren er al veel vaker, maar nog nooit bij de Reichsburg zelf.

En daar hebben we vandaag verandering in gebracht.

En vanaf de Reichsburg hebben we mooi uitzicht op Cochem en de gele Moezel.

De Reichsburg ligt op een opvallende rotspunt bijna 100 meter bover het stadje.

En zelfs hier lijkt het erop dat het voorjaar al in aantocht is.

Terug naar het stadje beneden. De burcht is in januari immers gesloten.....

Grillige bomen langs een grillige rivier....

Hoog water.... Dat zien we zelf ook wel!

Hier kun je watertrappelen....

Ook van dichtbij is-ie grillig.

En in zwart-wit ook al....

Tegen een lichte honger helpt Flammkuchen prima!

Tot slot brengen we in Treis-Karden de groeten over van vrienden aan Cees en Thea, de trotse Nederlandse eigenaars van de 'Alte Weinstube Burg Eltz'! Zoek maar eens op internet: alteweinstube-burgeltz.de