Beetje pennen
over de datum
24 december 1990
Brandbrief
Wanroij, 24 december 1990.
Geachte mevrouw/mijnheer Wouters,
Er zijn me brandweerlieden bekend, die liever met Brand blussen; verzekeraars die graag voor een Brand betalen en ook ik maak me om een uitslaande Brand lang niet altijd kopzorgen.
Groot was mijn verrassing, dat mijn inzending op uw voorjaarsactie 'Zomerplezier met Brand Bier', beloond werd met een zevende prijs.
Eindelijk, na zoveel pogingen en evenzoveel slagzinnen, werd mijn dorst gelest. Of was het dan toch de inzending van mijn vrouw? Het is mij nooit duidelijk geworden, maar de 'USA geschenkverpakking' werd niet minder welkom ontvangen.
Het leek me gepast om de prijs, na een huiskamertentoonstelling van een week, op te bergen in mijn bierkeldertje als Limburgse aanvulling op de vele buitenlandse krieken, dubbele paters, tripels en overige deugnieten. Veilig opgeborgen achter een krat met mijn dagelijks rantsoen en bewaakt door enkele bokken, zouden zij de komende feestdagen afwachten.
Helaas, met het optuigen van mijn kerstboom werd de dorst allengs groter en na het onschadelijk maken van een bok vloog ik in Brand. Het gistingsproces van drie maanden was me teveel geworden: afgelopen weekeinde mocht een Export flesopener het startsein geven om een Exportglas vol te laten lopen met de inhoud van een White Bottle Brand Pilsener. Zelfs het Exportviltje ontbrak niet. Vanaf mijn ceedeetje zong Andy Williams "I'm dreaming of a White ...." Wat paste nog beter bij mijn 'USA-geschenk'.
Doch hoe bitter was de nasmaak; nog maar eens geproefd, de White Bottle erbij gehaald, geen datum, wel 'roestvorming' onder de kroonkurk. Een smalende dubbele pater en de nog overgebleven bok knepen een oogje dicht toen ik de tweede bottle aan de datumproef onderwierp. De deugniet lachte met een bijsmaakje, ik spoelde mijn mond en bekeek de tweede kroonkurk. Ook niet 'brand'schoon. Teleurgesteld vergreep ik mij aan de deugniet. Mijn ceedeetje zong jubelend 'Hoe leit dit kindeke'......
De derde White Bottle heb ik verpakt voor export. Export naar het Limburgse, waar het na controle wellicht verder kan naar de USA. Misschien hebben de Amerikanen een andere smaak, ik weet het niet. Mijn oudjaar zal ik onder het luiden van 'brand'klokken besluiten met een Sylvester. En wat het nieuwe jaar me brengt? Een nieuwe actie, een nieuwe poging en alweer een slagzin. We zullen het wel 'klaren'.
Een gezond en dorstig 1991 toegewenst.
Peter van Hout