Beetje pennen
over de wandeling
woensdag 15 november 2017
Hieronder kunt je de wandeling bekijken en downloaden voor eigen gebruik op bijvoorbeeld je mobiel of een ander gps-apparaat.
Van een schuurkerk en roestige spijkers
Woensdag 17 november 2017 is de grijze dag waarop Gerrit en zijn schrijvende kornuiten met het wereldwijde web kennismaken. We besluiten namelijk om in alle herfstige grijsheid uit het boekje van Gerrit te wandelen. Maar meteen moeten we ook even uit zijn boekje klappen. Het boekje is namelijk niet van Gerrit alleen. Nee hoor, ook Simon en broeder Frans hebben wel degelijk geholpen. En zonder allerlei instanties zou Gerrits boekje nooit tot stand zijn gekomen. Maar dat is helemaal niet belangrijk voor ons, want het boekje ís er gewoon. En op bladzijde 12 tot en met 15 van Gerrits boekje staat alles van die schuurkerk en de Schuurkerkweg. En dat klopt: de schuurkerk is weg. Laten we dus maar eens gaan wandelen.....
Met de wandelschoenen aan rijden we met de auto naar Gemert. Ergens in het centrum vinden we zeker wel een parkeerplaats die voldoet. Dat wel, maar de parkeerschijf moet achter de vooruit liggen, want de verkeersborden schrijven ons voor dat we niet langer dan twee uur weg mogen blijven. Dat zal dus een snelle wandeling moeten worden. Maar een kilometer of tien, nou, dat moet toch lukken.
Rugzakje om met geen boterhammen dit keer. Wel een flesje water en een regencape en een e.h.b.o.-doosje met inhoud van de Aldi. Nee, geen goedkope aanbiedingen, maar pleisters en verband en een pincet en tekentang, maar die laatste is niet om te tekenen.
En waarom geen stevige boterham voor onderweg? Omdat we geparkeerd hebben in de buurt van 't Mikkertje in de Commandeurpassage. Daar waren we al veel vaker en leerde ik het heerlijke Chateau Neubourg drinken. Lees die pilsener ervaring maar eens uit onze verzameling van losse verhalen.
We gaan dus snel wandelen en we wandelen dus snel door het Molenbroek in noordelijke richting, richting een deel van de Deel. Via de Vondellaan komen we er 'dichter' bij en via de Beverdijk helemaal. De Beverdijk..... Het voert te ver om onze bekendheid van dit voormalig wandelpad te beschrijven. Misschien moeten we dat later nog eens doen.
Na een lus door de Deel bewandelen we al heel gauw het Gemertse landelijke op zoek naar het 'Essinks Kapelleke'. Ook daar waren we al vaker, maar Maria Magdalena roept ons, gewoon omdat zij de naam Maria draagt en omdat wij een roeping hebben. We gaan een foto maken van Maria bij elke Mariakapel die we maar voor onze lens kunnen krijgen. En dat is gelukt. Prima zelfs en je kunt het resultaat bekijken bij onze verzameling 'Mariabeeldjes' in ons websitegedeelte van de Mariakapellen.
Intussen zijn we beland in de buurtschap Esdonk, of zoals men gewoon zegt 'Essink'. En daar ligt dan, op de helft van onze wandeling, het startpunt van de schuurkerkroute uit Gerrits boekje 'Wandelen langs oude en nieuwe grenzen'. In onze rondgang over Essink zien we dat het echter alleen oud is. We komen gauw genoeg voor de tweede keer bij de spijkerkapel van Maria Magdalena. Roestige spijkers hebben we niet in onze rugzak, maar we durven te zweren dat we ook geen zweren hebben, dus zijn de roestige spijkers ook niet nodig en kunnen ze elders rustig verder roesten.
De schuurkerk van Gerrit hebben we niet gezien, omdat die er niet meer is. Al lang niet meer. Daarom heet de weg wellicht Schuurkerkweg, vanwege dat-ie weg is.... Maar vroeger, heel vroeger, in de tijd van de tachtigjarige oorlog, liepen de Gemertse mensen wekelijks deze route naar de schuurkerk toe om er te gaan bidden. Op de eigen Gemertse bezinningsplekken werd dat immers door de protestantse Staten Generaal uit Den Haag verboden.
Dat we tijdens deze route ook nog op een gevaarlijke manier de Peelse Loop moesten oversteken, heeft Gerrit niet in zijn boekje voorzien. Hij kon ook niet weten dat de brug over die sloot juist op die plek vervangen moest worden. Maar we weten de overkant te bereiken net als Gemert zelf. Een kort bezoekje aan de kapel van Sint Joris leert ons dat Joris helemaal niks had met Maria.
We kijken even op onze horloges. De parkeertijd is voorbij en misschien zijn wij er daarom ook wel 'bij'. Beetje doorlopen dus maar, om de parkeerwachters niet het idee te geven dat er aan ons veel te verdienen valt. En het beetje geld dat we 'bij' ons hebben geven we liever uit bij 't Mikkertje in de Commandeurpassage. Daar wacht ons zeker een Gimmerts Triootje met een uitsmijtertje, een kroketje en een heerlijke snee ‘mik’ vol eiersalade van ‘t Mikkertje.
En laten we dan ook maar een Chateau Neubourg drinken. Een toast op het wandelen langs oude en nieuwe grenzen van Gerrit......