Maandagmail
Over de foto en zo
20 juli 2020
Vandaag lezen we een maandagmail die eigenlijk geen e-mail is.
Het is 20 juli en het bestuur heeft een bijeenkomst op afstand georganiseerd in 't Wapen van Wanroij. Een gezellige bijeenkomst, waarop niet gezongen wordt. Er wordt gewoon gezellig gepraat; we zijn immers een gezelligheidskoor. En ook als er niet gezongen kan worden, maken we het ons toch gezellig.
Als inleiding op de video 'ÉgeWies 15 jaar in beeld' lees ik mijn maandagmail van vandaag gewoon voor. Niks geen digitaal gedoe, maar voorlezen vanachter een coronavrije microfoon!
ÉgeWies 15 jaar in beeld
Beste mensen van ÉgeWies (Waar hebben we dit eerder kunnen lezen?),
Fijn om jullie hier te zien! Eerlijk, ik heb jullie gemist. En ik moest ook iedereen de groeten doen van Has, die vandaag in Volendam was. Zal wel bij Jan Smit op de koffie willen…
Ik had graag vanavond mijn gitaar en mijn rode handdoek meegenomen. En ook Chris wilde liever spelen en ik denk Ton en Maria ook!
Maar ons kleine beetje verstand zegt ons: ‘Nog even wachten, maar dan…. Dan laten we de Franse haan nog zijn levenslied zingen…. Coco-dico-dico-dico-da….
Een maandagavond mail vanavond die ik nooit zal versturen, omdat ik hem hier voorlees. Kort, dit keer, zoals mijn allereerste op die eerste geen repetitiemaandag van 16 maart. Tenminste dat denk ik: kort. Ik geef nooit vooraf garantie op de lengte van een maandagmail…
Of mijn achttien voorgaande maandagmails nog ooit een vervolg krijgen?
Hopelijk hoef ik hem nooit niet meer te schrijven vanwege de reden, waarom ik er op die 16de maart mee begon: corona, of, zoals ik vaker schreef ‘Vrouwe Corona’ of ‘Freule Corona’. Vandaag in de Gelderlander werd corona de héér Corona genoemd. Ik wist niet dat een heer zo gemeen kon zijn…
Nee, ik had die maandag niet gedacht dat ik vier maanden en 18 maandagmails verder in totaal – ik hou van cijfertjes – 70 A-4’tjes vol zou schrijven met verhalen over mijn hobby’s, met ervaringen uit mijn jeugd, over mijn ontmoeting met Maria, met de Franse slag gemaakte françaises in de trein naar Deurne, met onzin van over de middenpeelweg, met het eten van 17 gekookte eieren, met een recept voor het maken van worstenbroodjes, met een reisverslag van fietstochten en een korte ontmoeting in Mill met Hanny en Gerrit.
En over die andere Gerrit, mijn jeugdvriend, die ik nu nog dankbaar ben dat hij me nog dat ene rondje liet lopen in Dancing Bos op zoek naar… Ik heb ze nooit teruggebracht naar Boxmeer. Daar staat ze!
Ik heb me de afgelopen maanden figuurlijk behoorlijk bloot gegeven, maar maak je geen zorgen, dat was mijn eigen bewuste keuze.
Ik ben nu weer voldoende gekleed om, voortvloeiende uit mijn maandagmails, een beginnetje te gaan schrijven over de ontstaansgeschiedenis van ons gezelligheidskoor ÉgeWies.
Dat beginnetje hebben jullie inmiddels kunnen lezen en wie weet ga ik er binnenkort of misschien later nog verder mee. ÉgeWies stof om op te waaien is er voldoende. Hoewel… die keuze om dat te doen was toch niet helemaal van mij alleen…
Hè Margot…. Jij zou toch het voorwoord schrijven? Met een foto daarbij? Ooit zullen we het lezen met als titel ‘ÉgeWies loat van zich leeze…’.
Corona heeft veel met mij gedaan. Met ons allen, en met enkelen van jullie in het bijzonder.
Ik denk dan aan het ontvallen en lijden van naaste familieleden en vrienden.
Ik denk ook, hoewel ik het hier als slot aanhaal, toch niet als laatste aan het overlijden van Dilia.
Dit zal niemand gaan vergeten en ook niet willen en kunnen vergeten.
Ik hoop van harte dat wij later samen op een passende manier kunnen terugkomen om Dilia te kunnen herdenken met meer dan alleen een ‘From the time you say goodbye’. Maar ook met ‘De Roos’ en haar ‘Koningsmedley’…
Later, wanneer we onze gezamenlijke hobby - zingen als gezelligheidskoor - weer kunnen oppakken en uitoefenen… Dilia zal dit zeker begrijpen...
Vanavond, nu, zou ik graag even vooruit lopen op ons 15-jarig bestaan; officieel 27 oktober aanstaande…
Nee, niet met een verhaal in een maandagmail, maar in de vorm van een presentatie van vele foto’s en enkele geluidsfragmenten.
Ik heb een keuze gemaakt uit het grote fotoarchief van ÉgeWies, zo groot dat ik lang niet alles kan laten zien. En ik wil nu alvast excuses maken aan degene die een foto missen, een persoon missen, of wat dan ook. Als dat gezien wordt dan is dat zonder opzet gebeurd.
Maar van jaar tot jaar heb ik beelden verwerkt in een soort van film, die zo direct op dat scherm vertoond gaat worden.
Ga nu precies 30 minuten lang lekker achterover hangen, laat de film op je inwerken, want ‘ÉgeWies loat niet alleen van zich heure’, ‘ÉgeWies loat niet enkel van zich leeze’, maar ‘ÉgeWies loat ook van zich zien’!
We beginnen in 2005 en we eindigen met ÉgeWieze beelden uit de coronatijd van nu, in mijn wetenschap dat ik met deze inleiding – en ja ik hou van cijfertjes – mijn 72ste A-4’tje met maandagmail heb volgeschreven en we nu dus kunnen gaan kijken naar ‘ÉgeWies, 15 jaar in beeld’.
N.B. De video ‘ÉgeWies, 15 jaar in beeld’ is op YouTube beschikbaar. Klik hierop!