Maandagmail
Over de foto en zo
30 november 2020
Op mijn vorige maandagmail kwam een niet verwachte reactie.
In de brievenbus lag diezelfde maandagavond een geprinte routebeschrijving van een Maria Kapellen Fietsroute in de gemeente Mill. Een route die ook was te vinden op de internetsite van 'ontdekmill.nl'. Het is mij echter nog niet duidelijk geworden wie deze routebeschrijving aan mij bezorgd heeft. Toch is het wellicht een lid van ons koor ÉgeWies geweest, die daar misschien alle redenen voor had na het lezen van mijn vorige maandagmails.
In elk geval ben ik de volgende dag al meteen de route gaan fietsen en kwam tot leuke 'ontdekkingen'.
Nou ja, leuk... Een foutje in de routebeschrijving en enkele slecht te ontdekken straatnamen lieten mij een aantal kilometers teveel fietsen.
Achteraf geen probleem hoor, tenminste niet als je 'ontdekmill.nl' nog met een achtste Mariakapel kunt aanvullen op de zeven die op het grijze papiertje vermeld werden...
Over een grijs papiertje
Beste mensen van ÉgeWies,
Nog een paar nachtjes slapen en dan is het zo ver! Dat zal toch wel moeilijk worden, want ik kan er nú al bijna niet meer van slapen (en dat heeft niks te maken met mijn laatste maandagmail vol Engelse woorden).
Ik vind het zo jammer dat onze peuters en kleuters van nu zo ánders genieten van Sint en Piet; zo anders dan ikzelf vroeger deed. Ik vraag me echt af of zij, later, ook zo kunnen terugkijken op die spannende weken, want dat waren het immers toch voor jou en voor mij, niet dan?
Daar geniet ik zelfs nu nog elk jaar van! December en Sinterklaas; ik zou erover kunnen vertellen en kunnen schrijven, uren en uren lang. Maar dat doe ik niet, ook al staat ‘zijn knecht nu nog te lachen en ons steeds toe roept’.
Ik doe het niet!
Ik vraag me trouwens af of de Sint tegenwoordig nog wel knechten heeft. Ik zie ze in elk geval niet meer en ik doe daarom ook geen moeite om nog maar een liedje te zingen. Ik lach deze week nog maar een keertje met Toon op YouTube (vergeef me die tweede naam). Toon Hermans en zijn Snieklaas… Luister deze sintweek nog eens naar Toon met de pretoogjes, zelfs al heb je het honderd keer gehoord; dan nog is het genieten! En heb je het nog nooit gehoord (wat ik me niet kan voorstellen), doe het dan nu alsnog, op gevaar af dat je zijn Snieklaas van buiten wilt leren.
Ik kreeg een complimentje deze week en dat vond ik best wel fijn!
Meestal ben ik toch wel vrij nuchter (vind ik zelf) bij het krijgen van complimentjes en ook met het geven ervan. Dat laatste doe ik, hoewel niet opzettelijk, véél te weinig. Maar deze week kreeg ik er eentje, dat mijn nuchterheid de baas was.
Bij Jan Linders, buiten bij de glasbak – de bak was door mij gevoed met de laatste ‘stoptoberflessen’ – werd ik herkend en gebeurde het ook. Dat op zich vond ik al prachtig, zeker in deze tijd van het vervelende huishouden van de freule, want ik hou me netjes aan de aanbevelingen van Rutte en De Jonge. En als je dan een groot mondkapje tot over de neus hebt opgetrokken en met een wasemende bril daarboven naar een nog grotere winkelkar wilt lopen om een nieuw Brandschoon kratje en nog wat kelderkast voorraad van Maria Boodschap te gaan kopen, dan schrik je als je wordt aangesproken.
Juist ja, door een tegenligger met ook een grote winkelkar. Maar dan vol, zo te zien al met kerstaankopen voor het volgende jaar! Het is een jonge vrouw die mij een complimentje maakt, een nog jonge moeder, die ik herken, ondanks de door haar ook over de neus getrokken aanbevelingen van Rutte en De Jonge.
Het is Cindy, een oud leerlinge van me, en ze zegt tegen mij dat ze nog elk jaar aan mij moet denken. Elk jaar als de etalages veranderen in sinterklazen en zijn huidige roetvegende werknemers.
Ook dit jaar weer; kijk eens! Ik ga meteen rechtop staan achter mijn nog lege winkelkar.
‘Elk jaar met Sinterklaas’, zegt Cindy, ‘dan zing ik nog al die sinterklaasliedjes, die jij elk jaar schreef! En daarom moet ik elk jaar weer aan jou denken!’
En dat voel ik toch als een mooi compliment en dat roert me zelfs een beetje, want het is toch zeker wel meer dan 30 jaar geleden (leeftijden schatten is gevaarlijk), dat Cindy die liedjes samen met mij gezongen heeft. En als voorbeeld zingt Cindy meteen tussen de glasbak en Jan Linders’ winkeldeur na al die jaren nog een door mij geschreven muzikaal zinnetje voor. Heel even is er bij Jan Linders een moment zonder vervelende freule en zijn er even géén Rutte en De Jonge, die het zingen verbieden.
Het doet me best wel wat, want anders kan ik niet verklaren, waarom ik met de verkeerde koopwaar van Maria Boodschap thuiskom…
Er is me nog meer aangedaan afgelopen week. En naar alle waarschijnlijkheid moet het één van jullie zijn geweest, een égewies lid, die ik daarvoor verantwoordelijk kan stellen. Wie anders kan er op de hoogte zijn van mijn liefde voor Maria en ook voor Mariakapellen? Wie anders heeft mijn maandagmails gelezen, waarin die liefde zo vaak beschreven wordt? Niemand toch zeker? Maar toch, die zékerheid, die heb ik niet. Noem het maar ‘een grijs vermoeden’!
Ik vond vorige week maandag, na mijn maandagmail, in de brievenbus een velletje papier en daar is niks mis mee. Daar zijn brievenbussen immers voor: om iets van papier in te duwen en dat gebeurt dan ook vaak!
Maar even vaak staat er dan wel een afzender op geschreven en dat was afgelopen week níet het geval. Vandaar mijn ‘grijs vermoeden’ compleet met enkele rinkelende kerst alarmbellen.
Het velletje papier was namelijk een niet geënvelopt grijs afdruksel van iets dat geleend was van de website ‘ontdekmill.nl’.
‘Ontdek Mill?’ Rinkelden de alarmbellen daarom? Moet ik Mill gaan ontdekken? Ik ben immers met Wanroij nog niet klaar. Wil iemand mij weg hebben? Heeft iemand ooit iets gehoord van mogelijke ‘verhuispraatjes’?
Maar nee! Op het meer dan grijze papieren printje was leesbaar, dat het een routebeschrijving was van een Maria Kapellen Route. Kijk, en dat waardeer ik!
‘Ontdek Mill’, maar op het grijze papier viel met een beetje inspanning ook nog meer te ontdekken. Ik ontdekte dat het een fietsroute was van maar liefst 24 kilometer lengte en bij het eerste punt van de routebeschrijving stond te lezen, dat je moest beginnen bij
4Start Acasiahof (kapel 1). En ik ontdekte dat ik na drie kolommen met 53 aanwijzingen en zeven Mariakapellen verderop weer terug zou zijn op dezelfde Acasiahof met kapel 1. In Mill!
Ik was blij met het grijze printbriefje van ‘Ontdek Mill’ en de zeven Mariakapellen op Mills grondgebied, ondanks dat de afbeelding van het landkaartje met uitgetekende route op datzelfde grijze briefje erg mistig was.
En mijn eveneens mistig grijze vermoeden van ‘dat heeft een égewies lid bij mij in de brievenbus gestopt’ heeft mij blij gemaakt! Erg blij, want mijn liefde voor Mariakapellen is groot.
De routebeschrijving zegt mij dat er twee of drie kapellen vermeld worden die ik nog niet op mijn repertoire en website heb. Én die routebeschrijving geeft me ook meteen nog eens een voorbeeld van hoe het moet: ik wil immers ooit enkele fietsroutes gaan bedenken, die voeren langs door mij bezochte kapellen!
Dat alles valt afgelopen week, tot mijn grote blijdschap, samen op een grijzig, vermoedelijk égewies briefje in mijn brievenbus.
‘Dankjewel grote onbekende égewieze man of vrouw! Dankjewel, erg gewaardeerd égewies lid, voor mijn grijze vermoeden, voor mijn liefdevolle kapellenhobby en voor mijn vreugde van het fietsen! Ik zal je eeuwig dankbaar zijn!’
Dat mijn fietsvreugde en de eeuwigheid afgelopen dinsdag al voorbij zou zijn, kon ik toen nog niet vermoeden…
Dinsdag was het uitzonderlijk mooi eind november weer, veel mooier dan het mistig grijze briefje deed vermoeden.
De zon scheen heerlijk en al haar frisheid zou mijn slaapbehoefte zeker afkoelen. Het grijze briefje had me afgelopen nacht immers slaaptekort opgeleverd.
Ik stak het briefje met routebeschrijving in mijn jaszak en liep naar de garage om mijn fiets te pakken. Achterband leeg! Slap! Kapot…
Het is dat de zon zo haar best bleef doen en daarom kon ik, weliswaar een half uur later dan gepland, toch van start gaan om Mill te gaan ontdekken. Naar de 4Acasiahof met Mariakapel nr. 1. Daar kon ik mijn fietskapellen kruistocht echt beginnen.
In tegenstelling tot de meeste oudere fietsliefhebbers, fiets ik nog geheel biologisch op mijn ‘foek’fíets. Niks elektrisch dus, maar gewoon ‘foek’: fietsen op eigen kracht!
Via het fietspad langs het defensiekanaal kom ik op de Graafseweg, daar linksaf en weer linksaf over de Kampweg naar kapel nr. 2.
Ooit hebben (mijn) Maria en ik deze prachtige Mariakapel verrijkt met een heuse ‘bidstoel’. Je weet wel, zo’n stoel, waarop je knielend vroom kunt bidden en zo gauw als je knieën pijn gaan doen, kun je de zitting omlaag klappen. Dat bidt dan minder vroom, maar wel gemakkelijker…
Die stoel stond echter niet meer in kapel nr. 2. Blijkbaar heeft iemand op corona advies het bidden samen met de bidstoel en al opgevat als ‘zoveel mogelijk thuis werken’.
Even naar de achterband gekeken – hij is nog steeds lekdicht – en dus maar weer verder gefietst door het grote dierenbos: Spechtstraat, Sperwerstraat en Uilweg.
En daar na de Uilweg staat het, op het mistig grijze briefje, op de routebeschrijving: 4LA fietspad langs De Valkhoeve.
Je hoeft echt geen wijze uil te zijn om dat niet te geloven. Als je op de Uilweg linksaf gaat, kom je immers geen valk meer tegen in het grote dierenbos. 4RA is dus veel beter, zegt mijn eigen wijze uil. Nou ja, menselijk foutje bedankt!
Ondanks mijn eigen uil kost het toch wel enkele honderden meters heen- en weer terugfietsen méér dan nodig is… niet alle uilen zijn blijkbaar wijs.
Op naar Maria van Langenboom. De kapel met het in verhouding veel te grote Mariabeeld in hartje Langenboom.
Om die te begroeten wijst het grijze papieren printje mij de weg over het lege strand van de prachtige ‘Kuulen’, een geweldig waterig wandelgebied en schitterend voor onze fotograferende égewieze leden om eens te gaan ontdekken: ‘Ontdek Mill’ en maak de mooiste foto’s.
Omdat ik dit stukje Mill al eens eerder ontdekt heb, kan ik flink door peddelen. Er is immers ondanks de stralende zon voor mij geen halfblote badgast te ontdekken, die mij de weg verspert. Toch zal ik wel iets anders ontdekken en daar kan de redactie van ‘ontdekmill.nl’ nog een stevig puntje aan zuigen.
Maar… (even niet op de feiten vooruit lopen) Op dat moment ben ik me nog van geen ontdekking bewust, al verandert dat gauw nadat ik 4RA ga en ik na het verlaten van de ‘Kuulen’ uitkom op de weg naar kapel nr. 3 van Maria van Langenboom.
En daar op de Langenboomse weg heeft ‘ontdekmill.nl’ een bijna onvergeeflijke fout gemaakt door te vergeten mijn ontdekking zelf te ontdekken. Dáár, niet ver voorbij het brede plaatsnaambordje met het lange woord Langenboom, staat nóg een kapel, aan de linkerkant van de weg! Zelf ontdekt en als een wonder door de redactie vergeten om op de mistig grijze routebeschrijving te vermelden. Een extra bonus van een Mariakapel!
Nou is ‘kapel’ wel een groot woord. Het is meer een wegkapelletje, of zoals wij in óns Brabant zeggen: ‘un kèske’. Juist, dat is het: ‘un kèske’ met daarin een Mariabeeld en het Kind op de arm. Ik kén mooiere Maria’s, maar toch… Wel zelf ontdekt!
De rest van de Maria Kapellen Route gaat prima! Bijna prima in elk geval.
Ik weet alle overige vier kapellen te herontdekken, alleen mis ik soms een straatnaambordje zoals 4LA Meijsevoort. Geen probleem; een andere mogelijkheid was er niet!
Die mogelijkheid was er wel bij het vinden van de Achterdijk. Het begin van die eindeloze dijk is geen dijk, maar een smal bospaadje dat alleen geschikt is voor een ‘foek-fiets’. Het volgt zich vanzelf, tenminste als je het begin niet mist. Ik heb echter kilometers teveel ‘gefoekt’… En gevloekt! (Ik weet het: dat laatste is niet gepast als je de Maria Kapellen Route van Mill gaat ontdekken.)
Uiteindelijk ben ik thuisgekomen met géén 24, maar 38 kilometers op die foekse teller. Maar ook met géén zeven, maar acht Millse Mariakapellen!
Tevreden? Dat wel! Aan te raden? Dat óók, mits je deze maandagmail ter ondersteuning meeneemt! Zou ik de route voor een tweede keer fietsen? Zekerste weten! Ik wil het begin van de oneindige Achterdijk proberen te vinden! Deze week nog! De foek staat alweer klaar in de garage met slechts één probleem… Achterband leeg! Slap! Kapot!
Maria houdt me wel bezig ja…
Tot wèrus en blijf gezond!
Peter
p.s. Met dank aan ‘ontdekmill.nl’ en aan de vermoedelijk égewieze en zeer gewaardeerde grijze briefjes brenger.