Maandagmail
Over de foto en zo
25 januari 2021
Het valt mij niet altijd mee om een maandagmail te schrijven. Zeker niet omdat er elke week alweer een maandag komt. Maar 'je moet wat' in deze coronamaanden...
Soms heb ik ideeën van leuke gebeurtenissen uit mijn eigen leven, vooral van vroeger.
Vaak ook laat ik doorschemeren dat ik wel van 'ons' Brabant hou. In Brabant is immers alles van 'ons' en juist dat 'ons' geeft prachtige herinneringen.
Maar soms ook doe ik mijn inspiratie op uit het lezen van de krant, het kijken naar de tv en uit alledaagse gebeurtenissen rondom me heen. Zoals in deze maandagmail.
Hoewel... Niet alles is zomaar 'alledaags'. Dat kunnen we lezen tussen alle 'melige' regeltjes door...
Veel leesplezier en ik hoop dat niet alleen ik er blij van word!
Maandagmelig
Een maandagmelige week in vogelvlucht
Beste mensen van ÉgeWies,
Melig was het afgelopen week. Voor mij wel in elk geval. Als de dagen niet in volgorde waren gekomen, zou ik daarvan ook niks gemerkt hebben. Als de donderdag zich meteen na de zondag liet zien en daarna weer dinsdag of zaterdag… Het maakte voor mij allemaal niets uit, alles hetzelfde afgelopen week. Zelfs de weersvoorspellingen, die ik nauwelijks bekijk of beluister. Ik zie vanachter het huiskamerraam immers perfect wat voor weer het is in de tuin. En verder kom ik toch niet. Ja, tot achter de voordeur, om de krant uit de groene en verouderde PTT-brievenbus te halen. En daar regende het ook al, tot in de bus zelf.
Dat is wat ik afgelopen week gedaan heb: de krant lezen!
Maar ik wist elke dag al van te voren wat er in zou staan, omdat ik dat de avond eerder al op de tv had gezien en gehoord. Zelfs Piet Paulusma wist dat het regende bij ons in de tuin.
Ja, tv gekeken heb ik dus ook. En de computer gek gemaakt met zaken, die ik niet in de krant kon vinden en ook niet op tv hoorde of zag.
Het regende afgelopen week meer dan genoeg nieuws! Trump schijnt weg te zijn. Schijnt! Vertrouwen doe ik hem nooit. Ik zie hem vanuit mijn huiskamer zomaar wegvliegen in zijn herrie schoppende helikopter, het Witte Huis in diepe rouw achterlatend. Het is ongetwijfeld minder wit dan vier jaar geleden, maar gelukkig heeft hij de vóór- en achterdeur open gelaten, zodat ene Joseph R. Biden erin kan. Heeft-ie tenminste nog iets trumpiaans goed gedaan voor zijn helikoptervlucht. Joseph R. zal de schandplekken wel weer wit over schilderen.
Over ‘schilderen’ gesproken: daar kom ik verder in deze maandagmail nog even op terug, dat beloof ik.
Maar Donald is weg, naar Florida en zijn golfbaan, waar hij misschien nog even snoeihard kan uithalen. Met zijn golfstokken dan, of naar zijn Melania. Maar dan moet hij wél vlug zijn, denk ik…
Jammer eigenlijk, ik zal niet meer kunnen trumpetteren in mijn maandagmail.
Jammer ook dat de freule en haar Britse tweelingzus niet zijn meegereisd met de helikopter. En nog meer jammer, dat ze niet ingescheept kunnen worden naar het dichtbij gelegen Cape Canaveral, klaar voor de maanlancering enkele reis, die ik haar ooit beloofd heb. Trump mag haar volgens wel 110 miljoen Amerikanen onbetaald begeleiden.
Ik heb alle afgelopen werkdagen gekeken naar ‘De Slimste Mens’. Jullie ook?
Ik denk: Ik heb er tijd voor en ik word er niet dommer van!
Wijzer overigens ook niet, want ik hoor het links en laat het er rechts uitschreeuwen. Alleen heb ik onthouden dat presentator Philip Frederiks een wijnkabinet heeft.
Maar daarin is-ie niet alleen: in onze huiskamer staat ook een wijnkabinet, terwijl ik helemaal geen wijn drink. Nooit! En dat kabinet is door de vele flessen met wijn zelfs bijna niet te zien. Dat geeft te denken…
Net als Maarten van Rossum, de wandelende Van Dale, die nergens ook maar een liefhebber van is. Geheelonthouder en altijd veel te nuchter met zijn kabinet vol encyclopedieën en Groene Boekjes.
Maarten geeft mij soms ook te denken, maar – en eerlijk is eerlijk - ik heb afgelopen week toch wat meer sympathie gekregen voor die mopperende, maar óók slimme mens.
Nee, de slimste is Maarten zeker niet. Nee hoor, want onze Brabantse publiekslieveling Rob Snollebollekes Kemps uit Best was de beste. Dat heb ik ook in de krant gelezen, nadat ik het uiteraard al op tv gezien had.
Maarten wist niet eens wat een ‘snollebol’ is. ‘Nondeju’, dat weet ik nog wel! Snollebollen: jongens die snollebollen gaan van het ene meisje naar het andere (‘Ik zie ze links en ik zie ze rechts’). Ik zie dat niet; ik lees het op internet en daarom heb ik ook niks met de ‘slimste mens’ van doen. ‘Nondeju’… (Gehoord op tv, afgelopen week. Jullie ook?)
Maar ik denk dat heel Brabant en half Nederland blij is, dat Bestse Snollebollekes de beste was en niet die 25-jarige Emma Wortelboer, die zelfs het schaamrood bij Maarten van achter zijn grijze baard tevoorschijn wist te toveren.
En ook niet die Tijl ‘Dinges’ (ik heb geen zin om zijn achternaam op internet op te zoeken). Hij deed me denken aan de eveneens om aandacht schreeuwende passagier van de helikopter, die opsteeg bij het van oorsprong nog Witte Huis.
En vanwaar dan mijn groeiende sympathie voor Maarten, de zwart beklede mopperbol?
Ik las het nog in de krant van afgelopen zaterdag: Maarten zal in het publiek zitten, wanneer ‘Snollebollekes’ op 8 en 9 en 13 en 16 oktober 2021 het Gelredome in Arnhem in beweging gaat brengen.
Jullie ook? Voor 38 euro zie je hem dan links en zie je hem ook nog rechts!
Da’s wel Best veel geld nondeju…
Ik voorspel dat Rob Kemps deze vooral in Brabant en Vlaanderen veelgebruikte bastaardvloek ‘nondeju’ in De Dikke Van Dale gaat brengen. Volgens Rob is het geen vloekwoord, maar een sappig woord om kracht te zetten bij je ergernis. En wie ergert zich n deze tijden nu niet?
Maar Rob is niet de eerste die dit woord gebruikte, dat weet ik zeker. Ik was eerder! En ook al vaak genoeg.
Al sinds jaar en dag stoot ik regelmatig mijn teen aan de hoek van het muurtje rondom onze ingemetselde badkuip in de badkamer. Jullie ook? (Niet in onze badkamer overigens, maar in die van jezelf natuurlijk!)
In onze badkamer draag ik meestal géén schoenen en géén sokken… En dan doet het weleens au en pijn! Ik voel het zelfs alweer als ik er aan denk.
En dat alles stond óók te lezen in de krant van afgelopen zaterdag: een remedie tegen de pijn als je bijvoorbeeld je teen stoot in onze badkamer. Dan moet je heel snel aan de kleur groen of blauw gaan denken. Dat helpt; dat verzacht de pijn. Echt waar! Dat schrijft de zaterdagkrant! Maar denk dan vooral niet aan rood, want dat verergert de pijn.
En een tweede remedie is voor ons leden van ÉgeWies nog veel eenvoudiger: zing een liedje! Ook dat helpt! Zing over ‘Le coq est mort’ (want dat ken je van buiten) en denk aan een haan, die in het groene gras ligt onder een blauwe hemel en zing! Het helpt tegen de pijn in je teen! Het staat in de krant van afgelopen zaterdag!
Met deze wijsheden verdienen wetenschappers hun dagelijks brood - zelfs onder thuiswerktijd van de freule – en De Gelderlander strijkt daarmee vrolijk het dure abonnementsgeld op. Ik geloof meer in mijn eigen remedie tegen de pijn in mijn teen: Dat waar Snollebollekes reclame voor voert: ‘Nondeju’…
Dus leg ik voor de rest van deze maandagmelige week in vogelvlucht De Gelderlander maar even aan de kant.
De Bok - Dé Boxmeerse Krant. Die is gratis en die had melig nieuws afgelopen week, want Natasja en zoon Joos (zonder -t-, Joos!) schilderen. (Ik heb toch al over ‘schilderen’ geschreven, hè?)
Natasja en Joos schilderen stenen, maar niet die van het Witte Huis. Nee. Zij schilderen op zwerfstenen. Een kei is al een te groot woord en ook te grote steen om te laten zwerven. Hun stenen zijn plat en niet groter dan je handpalm en die wordt dan door Natasja en Joos beschilderd met acrylverf. Een vlinder, Fred Flintstone, kleine bijtjes, een poezenkopje, een trol. Misschien zelfs een Snollebol, wie weet.
En zo’n beschilderde zwerfsteen wordt dan op een strategisch plekje neergelegd en de ‘vinder’ die mag hem gewoon meenemen. Gewoon om iemand blij te maken, vooral in deze tijd van de freule en haar inmiddels drie zussen. (Het zouden er zomaar eens zeven kunnen worden!)
Zwerfstenen beschilderen; een nieuwe rage, een mooie hobby. Wat het ook is, veel mensen worden er heel blij van om dit te doen of om ze te vinden, mee te nemen en ergens anders neer te leggen.
Kennen jullie Janny? Nee? Ik wél! Tientallen jaren geleden - het is niet anders, Janny… - was zij een leerling van mij in de vijfde klas. Toen een aardig en lief meisje van een jaar of tien, heel bescheiden en aardig als haar moeder. Overigens nu nog hoor!
Janny kon ontzettend tekenen; de mooiste afbeeldingen in alle kleuren.
En nu, tientallen jaren later, doet ze dat nog steeds, net als Natasja en Joos. Zij beschildert handpalmgrote zwerfstenen met de mooiste afbeeldingen in alle kleuren. Niet alleen groen en blauw, zodat je er pijnloos je teen aan kunt stoten. Nee hoor, echt alle kleuren! Als er een Project Rembrandt met zwerfstenen zou worden uitgezonden op tv, dan wint Janny probleemloos!
Ga maar eens zoeken en kijken op Facebook, Linkedin en Instagram en je zult zien dat ik gelijk heb en Johannes Vermeer jaloers zou worden op Janny!
Kennen jullie Janny nou nog niet?
Janny, de dochter van Dora! Ons meer dan gewaardeerde ÉgeWieze lid. Wat zeg ik (en met groot respect): óudste lid van ÉgeWies. Dora, de moeder van Janny van de zwerfkeien, waarvan er inmiddels al vele wereldwijd verspreid zijn. Daar word ik blij van, zeker in deze moeilijke tijd voor iedereen. Ook voor Dora.
Want hebben we afgelopen week niet het mailtje van Frans onze ‘sik’ gelezen? Ja toch! Op zijn Brabants gezegd: Dora is een beetje ‘aan de sukkel’ en het is goed dat wij van ÉgeWies dit nu allemaal weten. Dan kunnen we Dora véél beterschap toewensen en ze met een kaartje heel blij maken. Dat doe ik ook in deze maandagmail en nu even zonder ‘melig’ te zijn.
‘Dora, ik wens je van harte veel beterschap en ik wens niks minder, dan dat ik je gezond en wel straks weer ‘zij aan zij’ tussen al die andere ‘jonge meiden van ÉgeWies’ zie staan. Zingend én blij én genietend! Want zingen houdt ook jouw hart jong en vitaal en volgens De Gelderlander helpt dat ook nog tegen allerlei pijntjes.’
Inmiddels hebben we al twee avondklokken laten tikken. De 17-jarige Quinn uit Cuijk werd zaterdagavond al binnen één minuut gepakt, omdat hij nog net niet zo hard kon fietsen dan Tom Dumoulin, ook al heeft die laatste inmiddels in de rem geknepen.
En Quinn is ook al veel eerder op beeld te zien dan de foto’s van die misdadige relschoppers in Eindhoven, Urk, Amsterdam, Arnhem, Helmond en ga maar door…
Hopelijk geven camerabeelden uitsluitsel, zodat ze met een flinke schop onder hun eigen achterwerk én een schop in hun handen naar Siberië gestuurd kunnen worden om aardappels te gaan poten. Goed voor de Russische wodkastokerijen!
Wel is het jammer dat het reltuig voordeel heeft van de mondkapjes, die het herkenningswerk bemoeilijken. Nondeju! Ja, ik erger mijzelf!
Rutte en De Jonge hebben het met die avondklok, net als Quin uit Cuijk, erg moeilijk gehad. Heel erg moeilijk! Fikse ruzies en woordenwisselingen binnen de debatten over de klok, het aantal bezoekers dat je mag ontvangen en het langzame vaccinatie proces.
Ook Venlose Geert zich weer liet horen.
Even heb ik eraan gedacht om nog maar eens ons succes van ‘Doe Normaal Man’ van de ÉgeWieze stal te halen. Maar wát is tegenwoordig nog normaal, nu Rutte en de freule met haar zussen de boel op slot gooien? Ik denk dat Lucinda Riley na haar zevende boek nog wel een vervolg kan gaan schrijven. Succes verzekerd.
De avondklok is ook onze voorzitter bijna fataal geworden…
Het was absoluut nieuws van de bovenste plank van afgelopen week. Geen gróót nieuws, dat niet. Geen Gelderlander of De Bok schreef erover. Maar dat doe ik wél!
Onze voorzitter Margot maakt de meest prachtige foto’s, dat weten we. Je zou er een vogelkooi in groot formaat als tentoonstellingsruimte mee kunnen vullen.
Ik heb werkelijk nooit geweten dan onze keuken-, huis-, tuin- en heggemussen zo’n prachtige kleuren laten zien. Ik word er echt blij van!
Vanuit haar eigen vogelkooi in eigen tuin wordt ze door de vogelschare niet opgemerkt en legt ze ongelooflijke beelden haarscherp vast in digitale plaatjes: mussen, meesjes, vinkjes, borstjes rood- en blauw (ja echt, die laatste helpen teenpijn te verlichten), en nog veel meer. Alles… Jammer, maar mijn kennis van natuurvliegers ontbreekt. Mijn vo(gel)cabulaire is niet zo groot!
Deze week had ik e-mail contact met Margot over haar vogelfotografie en ik dacht haar toch eens flink te kunnen uitdagen!
Ik ben bij lange na niet de ‘slimste mens’, maar ik dacht wél te weten dat de meeste vogels ’s nachts slapen en ook dat merels meestal zwart zijn. En met de avondklok van Rutte in het vooruitzicht daagde ik Margot uit om mij een foto te sturen van een ‘merel bij nacht’! Dat zou zelfs de voorzitter van de Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers niet kunnen, was mijn mening.
Ik kreeg al gauw antwoord van onze ÉgeWieze voorzitter: ‘Uitdaging aanvaard!’
Ik zal jullie de bijlage van de e-mail van een dag later laten zien, áls…
Foto’s van een ander mag je immers nooit zonder toestemming van de fotograaf publiceren, maar áls Margot…
Ja, dan stuur ik jullie allemaal haar prachtige foto van een zwarte merel bij nacht!
Ik werd er zó blij van en dat wens ik, met al mijn maandagmeligheid in vogelvlucht, jullie ook allemaal méér dan hartelijk toe!
Tot wères en blijf gezond binnen vanavond, nondeju!
Peter