Maandagmail
Over de foto en zo
1 maart 2021
Op 19 maart 2014, de dag van de gemeenteraadsverkieizingen, werden tv-opnamen gemaakt voor het BNN-VARA jongeren programma De Social Club.
Een kleine twee weken eerder werd ik gebeld door de redactie van dat programma met de vraag of ik een liedje met videoclip wilde maken om hun nog vrij nieuwe programma iets meer bekendheid te geven. Uiteraard was dat laatste een lokkertje om mij daartoe over te halen.
Het programma wilde hiermee een link leggen naar het campagnefilmpje van de gemeentelijke politieke partij Sint Anthonis Nu, dat landelijke positieve en negatieve aandacht kreeg en waarover ik schreef in de maandagmail van vorige week.
In deze maandagmail kan iedereen lezen, dat we samen met presentator Filemon Wesselink een mooie ÉgeWieze dag beleefden.
Van achter de geraniums
Beste mensen van ÉgeWies,
Lente!
Zo begon ik mijn maandagmail afgelopen week ook al. Lente!
Maar deze week moet ik er een heel moeilijk woord vóór zetten: meteorologische lente!
Vandaag begint de meteorologische lente! Probeer dat woord maar eens driemaal vlot na elkaar uit te spreken; je zult daarna tong en lippen uit elkaar moeten rafelen.
Het is dan ook één van de redenen, dat ik straks, na de freule, met ÉgeWies geen enkel lenteliedje meer wil zingen.
Ik hoorde het woord afgelopen week op de tv voorbij komen (Nee, ik zal het niet meer opschrijven, omdat ik bang ben dat je altijd hardop leest en daarna je tong en lippen moet gaan ontrafelen).
Tenminste, ik denk dat zij dat woord bedoelde, want onze charmante Amara Onwuka van RTL4, die het altijd iets warmer laat worden dan de werkelijkheid, knikte bijna van haar veel te hoge pumps af, toen ze wilde uitleggen wat voor dag het vandaag op één maart zou zijn. De veel te slanke weermevrouw van RTL 4 murmelde iets van ‘metrologisch’ en dat woord bestaat gewoonweg niet.
Wat trouwens wél bestaat is dat de lente elk jaar twéé keer begint!
Straks, op 21 maart, wordt ’t nog een keer lente! Geen wonder dat onze vogelschare totaal niet weet, wanneer ze kunnen beginnen met het bouwen van hun energiezuinig nest.
Maar goed! Amara liet de lente vandaag dus beginnen, maar dan wel een lente met een kapotte thermostaat. Nog kapotter dan die bij mezelf. Verdorie, wat was het stralend koud weer de afgelopen dagen! Ik ben dan ook lekker binnen achter de ramen in het lage zonnetje gaan zitten afgelopen week en heb ik medelijden gekregen met de vogeltjes die behoorlijk van de leg waren.
Heerlijk genoten van die eerste lentezon, maar wel achter het raam, de kou ver weg achter het dubbele glas en het zicht (gelukkig) niet belemmerd door potten geraniums op de vensterbank, zoals bij velen van mijn leeftijd.
Nog een reden te meer om geen lenteliedjes meer te zingen met ÉgeWies, want waarvóór zingen we nu? Voor de eerste lente, of de tweede? Of het Lentekind?
‘De winter was lang’ lijkt me een betere keus!
Ik schreef het vorige week al in mijn laatste maandagmail: ‘Begin maart kreeg ik weer een telefoontje…’ Weet je nog?
Dat was in maart 2014 en ook toen was net de eerste lente begonnen. Maar niet dankzij de weermevrouw van RTL4.
Amara Onwuka stond immers nog op haar veel te hoge puberende pumps haar lippen te ontwarren, nadat haar tong struikelde tijdens het maken van haar huiswerk op de weerschool in De Bilt.
Dat telefoontje dus. Een dag of tien vóór de gemeenteraadsverkiezingen was het; maar ná de grote landelijke ophef over ‘mijn’ YouTube-filmpje van het playbekkend zingende SAN-koor.
Ik hoopte nog steeds dat niemand wist wie achter die ophef zat en ik was blij, dat TikTok nog niet eens in de kinderschoenen stond, laat staan dat dit cynisch (a)sociale internetmedium al hoog bij de jeugd was opgepumpt.
Ik had er inmiddels al een beetje vertrouwen in, dat de SAN-se persiflage op Frans Duijts’ ‘Jij denkt maar dat je alles mag van mij’ in een oude schoenendoos (pumps amara-maatje 41!) terecht zou komen. Voor altijd vergeten.
En toen kreeg ik dat telefoontje! Van de tv!
Nee, niet van Amara’s RTL4 en ook niet van de Ivo Niehense TROS. Het was Bianca van BNN-VARA.
En Bianca klonk door de telefoon even charmant als Amara afgelopen week, toen ze de eerste lente van dit jaar aankondigde: jeugdig, fris, onbevangen en prima in staat om heel overtuigend een behoorlijk grijzende ouwe knar als ik, in haar telefonisch netwerk te strikken.
Bianca had vernomen (zo zeggen ze dat in Hilversum), dat ik de man was van dat filmpje. Mijn reactie van ‘welk filmpje?’ was een vraag, die ik zelf donders goed kon beantwoorden en ook volgens Bianca’s gevatte wedervraag zou ik dat toch best wel weten!
Een tweede reactie, zo in de trant van Rob Snollebollekes Kemps, kon ik gelukkig nog net inslikken.
Bianca was redactrice bij BNN-VARA en was vóór de fusie van die twee omroepen verantwoordelijk voor de op jongeren gerichte voormalige omroep van B.O.O.S. Bart de Graaff.
En Bianca was nu nog steeds verantwoordelijk voor een op jongeren gericht programma, dat doordeweeks dagelijks op de tv werd uitgezonden: De Social Club.
Dit programma van BNN was vrij nieuw op onze tv-zender van Nederland 3 en Bianca vertelde, dat ik inderdaad in haar telefonisch netwerk was verstrikt en ze vroeg mij of ik De Social Club wat wilde promoten met een liedje en een filmpje.
Het programma kon nog wel wat extra bekendheid gebruiken bij de jongeren van Nederland en daarvoor hadden ze ook een bij de jeugd heel geliefde presentator aangetrokken: Filemon Wesselink. Filemon, die een paar jaar eerder nog de eerste presentator was geweest van dat aan drugs gerelateerde jongerenprogramma van BNN ‘Spuiten en Slikken’. Dat was even slikken, ja…
En Bianca vond dat ik prima geschikt was, om Filemon aan een leuk liedje met videoclip te helpen, waarover Filemon dan een leuke reportage zou maken.
En Bianca wist ook al van ÉgeWies en… Nou ja, eigenlijk wist Bianca van alles méér dan genoeg om mij heel jeugdig, fris, onbevangen en heel overtuigend over te halen en deze behoorlijk grijzende knar in een behoorlijk late oude-mannen-pauze de medewerking toe te laten zeggen.
Niks geen ‘Bietje ÉgeWies’, maar voltallig met z’n allen een liedje zingen. Ik zou zelf een keuze maken, het regisseren en een plek opzoeken voor de opname en onszelf en Wanroij in beeld moeten brengen op Nederland 3.
En Filemon en een échte cameraman zouden daarbij aanwezig zijn. Het zou ook al heel gauw gebeuren: op de dag van de verkiezingen van de gemeenteraad; woensdag 19 maart. Nog maar eens slikken dus…
Mijn keuze voor een liedje moest noodgedwongen makkelijk zijn. Slechts één maandag was er om alles te bespreken, te regelen en te oefenen en dan nog één maandag om een aangepaste tekst op te nemen. We zouden gaan playbekken om geen vervelende microfoons in beeld te krijgen.
Vanzelfsprekend kwam ik uit op ons toen al meest gezongen lied en dat ons de opnamelocatie al meteen duidelijk aanwees: ‘Vrouwen van de Bron’. Locatie: op het Giessenplein met de Wanroijse kerk als hoogtepunt op de achtergrond. Discussie was totaal overbodig en die kwam er dus ook niet.
Maar ook de tekst van het Social Clublied mocht niet al te moeilijk zijn. De zondagmiddag vóór de eerste maandag gaf me genoeg tijd om het refrein van de Vrouwen te socialiseren. Alle wensen van de Club van Bianca, maar ook die van ons, werden vervuld: Wanroij kon de beeldengroep van de altijddurende watergevende ‘Vrouwen van de Bron’ op de kaart zetten.
Alleen een klein probleempje restte ons: de eerste lente van 2014 was koud zoals nu en de Vrouwen hadden besloten geen water in de Bron te klateren.
Een eenvoudig telefoontje naar een van de raadsleden was echter voor de gemeente meer dan voldoende om de kraan op blauwgroen te zetten. Het zou het raadslid zeker een paar stemmen meer opleveren en de Vrouwen gingen sprankelend van vreugde verder met waarmee ze vóór de winter gestopt waren: zorgen voor een koude douche. Alleen de oranje Unox gebreide badmuts ontbrak nog…
Op de maandag repetitie vóór de opname kwam niet Gimmertse Gerrit en ook niet Hakse Gerrit, maar Gerard uit de Schoolstraat met een bus vol geluidsapparatuur om ons Social Clublied op te nemen. Alles verliep op muzikale rolletjes en al vóór de pauze waren we er helemaal klaar voor: zingend wachtten we op de woensdagmorgen.
De beeldende Vrouwen konden tevreden zijn.
Op de dag van de gemeenteraadsverkiezingen, op die woensdagmorgen van 19 maart 2014, maakten we kennis met Filemon van BNN en zijn échte cameraman.
In het raadscafé van het Raadhuis werden vooraf al wat opnames gemaakt. De sfeer was prima, hoewel de zenuwen bij velen domineerden. Van de aanwezige leden van Sint Anthonis Nu (ja, zij waren ook genodigd!) misschien nog wel het meest. De resultaten van de verkiezingscampagne en het bewuste YouTube-filmpje konden vandaag immers met rood potlood aangekruist worden.
Het was een prachtige, maar stralend koude, eerste lentemorgen. De Vrouwen klaterden hun aandeel in de Bron. Camera en koor werden in gereedheid gebracht, Filemon in verlegenheid, en een aantal omstanders stonden samen met de kerk op de achtergrond. Onze monden zongen bijna geluidloos in alle standen feilloos met de cassetterecorder mee. Geen enkel fout ‘metrologisch’ woord dat iemand hinderde, evenmin als de frisheid van de eerste lente. We zongen de sterren van de ochtendhemel en de Vrouwen luisterden stil en met ingehouden adem.
D’ Social Club van BNN, de Social Club,
d’ Social Club van BNN, zo heel close-up,
Brengt dit beeld vandaag in beeld,
maakt teevee van wat er speelt,
Elke dag en met een lach en soms een traan.
De aanwezige fotograaf, onze eigen aangetrouwde ÉgeWieze Herman, schoot de plaatjes van zijn leven. Met name van de Filemonse verlegenheid als bewegend middelpunt tussen twee lonkende ÉgeWieze Wanroijse ‘vrollie’, midden in het koor en midden in het beeld van zijn eigen cameraman. Hij stond ijverig playbekkend met zijn Filemond vol tanden…
Later, na afloop van de laatste opname van ons Social Clublied, nodigde ik Achterhoekse Filemon en zijn echte cameraman bij mij thuis op de koffie. Genietend met een echt Brabants worstenbroodje aan de lippen (die van de Môs zijn immers bijna net zo lekker als van mijn recept…), vertelde Filemon van zijn werk als presentator van Spuiten en Slikken en van zijn hobby in wielrennerij, maar ook dat hij genoten had van ons gezelligheidskoor ÉgeWies, van óns en ook zíjn clublied, van de Wanroijse ontvangst in het raadscafé, van de Brabantse gemoedelijkheid vooral, en van het inmiddels tweede Brabantse worstenbroodje. Maar bovenal vertelde hij met blosjes op zijn wangen over die twee lonkende ÉgeWieze Wanroijse ‘vrollie’…
Ons Social Clublied werd door Filemon meegenomen naar Hilversum of Bussum of naar weet ik waar. En diezelfde avond nog werden de beelden en ons lied, compleet met alle Égewieze ‘vrollie en kèls’ door Nederland 3 over de hele Nederlandse kaart uitgestraald…
De plaatjes van aangetrouwde Herman kunnen nu nog steeds veel vertellen over deze prachtige en stralend koude lentemorgen van 2014. Kijk er ons fotoarchief maar eens op na! Zijn foto’s en alle video-opnames tonen het hele verhaal van die morgen, dat ik hier dus nu niet verder meer hoef op te schrijven.
Vandaag, op deze maandag in 2021, wachtend op de tweede lente, denk ik aan alles weer met veel plezier en voldoening terug. Wát een tijd hebben we al beleefd met ÉgeWies! En besef: geen freule die dat ons ooit zal kunnen afnemen, nee, niemand…
Ooit, later, zal ik ongetwijfeld nog eens achter het raam zitten tijdens een stralend koude eerste lentedag en zal ik ook weer terugdenken aan die lente van 2014.
Ongetwijfeld zullen er dan wél potten met geraniums op mijn vensterbank staan…
Tot wèrus
en blijf gezond en hoopvol wachten op de tweede lente!
Peter